x تبلیغات
پوشش روزانه اخبار ایران

واکنش فلاحت‌پیشه به انتقادات شدید قالیباف از روحانی و ظریف/یک روز روسوفیل‌ها محاکمه می‌شوند!

واکنش فلاحت‌پیشه به انتقادات شدید قالیباف از روحانی و ظریف/یک روز روسوفیل‌ها محاکمه می‌شوند!

 درباره مناسبات بین ایران و روسیه تحلیل‌های متنوع و بعضا متضادی مطرح می شود اما دو دیدگاه این روزها برجسته است. یک گروه همانند حسن روحانی و محمدجواد ظریف معتقدند روس‌ها نه تنها ما را شریک استراتژیک نمی دانند بلکه رقیب می بینند و از هر فرصتی برای تضعیف ایران بهره می گیرند، با این وجود ما باید با آنها همکاری کنیم، در عین حال برای کنترل شان از اهرم فشار گرایش به غرب نیز بهره بگیریم. به عبارت دیگر طوری باید بین غرب و شرق بازی کنیم که از قِبل همکاری با دو طرف منافع ملی مان تقویت شود.

 
در مقابل کسانی مثل محمدباقر قالیباف بر این باورند روسیه با ایران همکاری راهبردی دارد و هیچ گاه پشت ما را خالی نمی کند. با توجه به اینکه هر دو گروه استدلال های روشنی برای دیدگاه خود ارائه می دهند، سوال این است که کدام تحلیل با واقعیت قرابت بیشتری دارد؟
 
حشمت الله فلاحت پیشه درباره انتقاد تند محمدباقر قالیباف به حسن روحانی و محمدجواد ظریف و واکنش متقابل نزدیکان حسن روحانی به ادعای قالیباف بر سر موضوع ضربه خوردن روابط ایران و روسیه در پی اظهارات حسن روحانی و محمدجواد ظریف گفت: صحبت های رئیس مجلس را نه تنها نشانه رابطه راهبردی بین ایران و روسیه نمی دانم بلکه متأسفانه آن را نشانه تلخی از قاجاری گری در سیاست خارجی می بینم.
 
وی افزود: روس ها طوری زیرکانه عمل کردند که گزینه های ایران در سیاست خارجی به حداقل برسد و الان پرونده ایران در شورای امنیت سازمان ملل متحد ذیل فصل هفتم برگشته است، جایی که روس ها نگاه یک طرفه ای را به ایران تحمیل کردند. رابطه ایران و روسیه به هیچ وجه راهبردی نیست.
 
این تحلیلگر مسائل سیاست خارجی اظهار کرد: حتی در زمانی که ایران گزینه های مختلفی داشت و گرفتار جنگ هم نشده بود روس ها هیچ گاه نگاه شان درباره رابطه با ایران راهبردی نبود چون هیچ گاه سلاح های راهبردی را در اختیار ایران قرار ندادند و در جنگ و دیپلماسی همواره ایران را تنها نگه داشتند.
 
وی ادامه داد: در سال 1401 عملا برجام فدای جنگ روسیه و اوکراین شد. معتقدم یک روز در ایران روسوفیل‌ها محاکمه خواهند شد یعنی کسانی که در مقاطع مختلف گزینه های سیاست خارجی ایران را به حدی محدود کردند که روس ها به یک فعال مایشا در سیاست خارجی ایران تبدیل شوند.
 
رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس دهم یادآور شد: هیچ گاه ارتباطی با روحانی و دولت او ارتباطی نداشتم و اظهاراتم در دفاع از او و محمدجواد ظریف نیست. ضمن آنکه برجام در زمانی امضا و تصویب شد که من نماینده مجلس نبودم. اتفاقا کمیسیونی در مجلس برجام را بررسی کرد و گزارش نهایی را به صحن علنی داد که ریاستش با پایداری‌ها بود. با این وجود معتقدم مجلس ایران نباید تریبونی به نفع روسیه باشد، این اتفاق بدی بود و بدترین الفاظ آنجا علیه برخی ایرانی ها و به نفع روس ها به کار گرفته شد.
 
وی افزود: رابطه ایران و روسیه راهبردی نیست و روند تحولات نیز این را نشان می دهد و عملا روس ها توانستند ایران را به تنگنایی ببرند که ایرانی ها هیچ چاره ای ندارند در سیاست خارجی مسیری را بروند که منافع روس ها نیز در آن مسیر تأمین شود. تا زمانی که ایران از سیطره سیاست خارجی روسیه خارج نشود، مشکلاتش با غرب حل نمی شود.
 
حشمت الله فلاحت پیشه گفت: زمان آغاز جنگ روسیه و اوکراین اعلام کردم تا مسکو درگیر این جنگ است ایران باید مشکلات خود را با آمریکا و اروپا حل کند. الان هم معتقدم در دنیای آنارشی امروز ایران فارغ از منافع دیگر بازیگران، تنها در قالب منافع ملی خود عمل و به سمت تنش زدایی حرکت کند. هدف روس ها حفظ ایران در شرایط خاکریز گونه ای است که این شرایط خاکریزگونه نه تنها منافع ایران را تأمین نمی کند بلکه هیچ مصداقی از منافع راهبردی نیز به حساب نمی آید.

چرا شورای شهر کرمانشاه منحل شد؟

 چرا شورای شهر کرمانشاه منحل شد؟

سعید سلیم ساسانی روز دوشنبه در خبری که روابط عمومی استانداری قرار داد، افزود: هیأت حل اختلاف و رسیدگی به شکایات از شوراها در جلسه امروز دوشنبه برای دومین بار موضوع انحلال شورای شهر کرمانشاه به پیشنهاد هیات اختلاف این استان را بررسی کرد.

وی افزود: با توجه به گزارش ارائه شده در جلسه نخست، بررسی های صورت گرفته و تحقیق میدانی تیم کارشناسی، هیأت مرکزی حل اختلاف در نهایت با اکثریت قریب به اتفاق آرا، به انحلال شورای شهر کرمانشاه رای موافق داد.

 

به گفته سلیم ساسانی، این رای پس از ابلاغ قطعی است.

 

مدیرکل دفتر امور شهری و شوراهای استانداری کرمانشاه، دلیل این تصمیم را قصور شورای شهر در انجام وظایف قانونی، ناتوانی در تشکیل هیئت‌رئیسه و معطل ماندن امور شهر و شهروندان عنوان کرد.

 

کلانشهر کرمانشاه با بیش از یک میلیون نفر جمعیت ۱۱ عضو در شورای اسلامی شهر دارد.

پیش دستی نتانیاهو برای کاستن اثر سیاسی مذاکره

پیش دستی نتانیاهو برای کاستن اثر سیاسی مذاکره

 در جریان دیدار دوشنبه شب بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل، با دونالد ترامپ، نتانیاهو به‌طور ناگهانی بحث لیبی را در ارتباط با مذاکرات احتمالی با ایران مطرح کرد. این اشاره، بخشی از یک استراتژی حساب‌ شده بود، هدف نتانیاهو از این اقدام ایجاد این ذهنیت است که هرگونه توافق با ایران به سرنوشتی مشابه لیبی منجر خواهد شد. سرنوشتی که در آن برنامه هسته‌ای لیبی به‌طور کامل برچیده شد و این کشور در نهایت به بی‌ثباتی و فروپاشی کشیده شد. 

 
درحالی که نتانیاهو سعی داشت پیش از هرگونه توافقی اثر رسانه‌ای آن را به نفع خود جهت دهی کند، دونالد ترامپ در این دیدار هیچ تأییدی بر این چارچوب ارائه نکرد که این موضوع خود پرسش‌هایی را درباره میزان هماهنگی میان دو طرف برانگیخت.ادراک سازی نتانیاهو
 
اظهارات نتانیاهو در دیدار دیشب را می‌توان تلاشی برای شکل‌دهی به ادراک عمومی و سیاسی درباره هرگونه توافق احتمالی با ایران دانست. او با اشاره به مدل لیبی، که در سال 2003 به‌طور داوطلبانه برنامه تسلیحات کشتار جمعی خود را کنار گذاشت و مواد و تجهیزات هسته‌ای‌اش را به غرب تحویل داد، سعی کرد این پیام را القا کند که هر توافقی با ایران باید به برچیده شدن کامل برنامه هسته‌ای این کشور منجر شود. 
 
این چارچوب‌سازی دو هدف اصلی را دنبال می‌کند: اول، تضعیف هرگونه توافق احتمالی پیش از شکل‌گیری آن با ایجاد این ذهنیت که ایران در نهایت تسلیم خواهد شد و مانند لیبی به ورطه ضعف و فروپاشی خواهد افتاد؛ دوم، افزایش فشار روانی و دیپلماتیک بر ایران و متحدانش با ترسیم آینده‌ای نامطلوب.
 
او با تشبیه هرگونه توافق به مدل لیبی، قصد دارد این ذهنیت را ایجاد کند که ایران در نهایت بازنده خواهد بود، حتی اگر به توافقی دست یابد. این استراتژی نه‌تنها برای فشار بر ایران، بلکه برای تأثیرگذاری بر افکار عمومی در آمریکا و اسرائیل نیز طراحی شده است. با این حال، موفقیت این چارچوب‌سازی به میزان پذیرش آن از سوی ترامپ و متحدانش بستگی دارد، که تاکنون نشانه‌ای از همراهی قاطع با آن دیده نشده است.
 
سناریوهای پیش رو 
 
اگر مذاکرات میان ایران و آمریکا، که در حال حاضر به‌صورت غیرمستقیم و از طریق واسطه‌هایی مانند عمان پیش می‌رود، به شکست منجر شود، احتمال تشدید اقدامات آمریکا در پنج تا شش ماه آینده وجود دارد. 
 
دونالد ترامپ، که در داخل آمریکا با فشارهای اقتصادی و اجتماعی ناشی از سیاست تعرفه‌ها مواجه است، ممکن است پس از سامان‌دهی به مسائل داخلی، تمرکز خود را بر ایران معطوف کند. 
 
در این سناریو، تشدید تحریم‌ها یا حتی اقدام نظامی محدود، به‌عنوان ابزارهایی برای افزایش فشار بر تهران، محتمل است. این رویکرد با تهدیدهای پیشین ترامپ، از جمله در نامه اخیرش به ایران که ترکیبی از پیشنهاد مذاکره و تهدید نظامی بود، همخوانی دارد. در مقابل، اگر مذاکرات به توافقی منجر شود، اظهارات دیشب نتانیاهو می‌تواند به‌عنوان تلاشی برای تضعیف آن از پیش تفسیر شود.
 
تفاوت‌های بنیادین  برنامه هسته‌ای ایران و لیبی
 
برای پاسخ به این پرسش که آیا ایران برنامه‌ای مشابه لیبی دارد، باید به تفاوت‌های بنیادین میان این دو مورد توجه کرد. برنامه هسته‌ای لیبی، که در اوایل دهه 2000 تحت فشارهای بین‌المللی متوقف شد، از نظر ساختاری، فنی و راهبردی با برنامه ایران قابل‌ مقایسه نیست.
 
برنامه هسته‌ای لیبی در زمان معمر قذافی فاقد پایه‌های علمی و صنعتی مستقل بود. لیبی در اواخر دهه 1990 و اوایل 2000، از طریق شبکه عبدالقادر خان، دانشمند پاکستانی، به تعدادی سانتریفیوژ آلوده و مقدار محدودی اورانیوم غنی‌شده دست یافت. این تجهیزات عمدتاً از بازار سیاه خریداری شده بود و لیبی نه دانشمندان برجسته‌ای در این حوزه داشت و نه زیرساخت‌های لازم برای توسعه مستقل فناوری هسته‌ای. در نتیجه، وقتی قذافی در سال 2003 تصمیم به کنار گذاشتن برنامه هسته‌ای گرفت، این اقدام به‌سادگی با تحویل مواد و تجهیزات به آمریکا و بریتانیا عملی شد، زیرا لیبی فاقد توان بازتولید آن بود.
 
در مقابل، برنامه هسته‌ای ایران ریشه در دهه‌ها تلاش علمی و صنعتی دارد. ایران از دهه 1350، با تأسیس سازمان انرژی اتمی و همکاری با کشورهای غربی، فعالیت‌های هسته‌ای خود را آغاز کرد. پس از انقلاب 1979 و قطع همکاری‌ها با غرب، تهران به توسعه دانش بومی روی آورد. امروزه ایران نه‌تنها به چرخه کامل سوخت هسته‌ای دست یافته، بلکه دارای هزاران سانتریفیوژ فعال و نسل‌های پیشرفته‌تر مانند IR-6 و IR-8 است. این دانش بومی به این معناست که حتی اگر تمام مواد غنی‌شده  از بین برود ایران قادر است در بازه زمانی مشخصی آن را بازتولید کند؛ امکانی که لیبی هرگز نداشت.
 
حجم و گستردگی برنامه هسته‌ای ایران با لیبی قابل مقایسه نیست
 
لیبی در زمان توقف برنامه‌اش، تنها چند صد کیلوگرم اورانیوم غنی‌ شده با درصد پایین در اختیار داشت که به‌راحتی قابل جمع‌آوری و انتقال بود. این مواد در یک مکان مشخص ذخیره شده بودند و هیچ پیچیدگی خاصی در برنامه این کشور وجود نداشت. 
 
در مقابل، ایران حجم قابل‌ توجهی اورانیوم غنی‌شده تولید کرده که بر اساس گزارش‌های آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، تا پایان 2024 به بیش از 5 تن اورانیوم با غنای مختلف رسیده است. مهم‌تر اینکه، مکان دقیق ذخیره‌سازی این مواد به‌طور کامل مشخص نیست و تأسیسات متعددی مانند نطنز و فردو در این برنامه نقش دارند. این گستردگی و پیچیدگی، حذف کامل برنامه ایران را، برخلاف لیبی، عملاً غیرممکن می‌سازد.
 
علاوه بر این، تجربه لیبی برای ایران یک درس عبرت است، نه یک الگو. پس از تحویل برنامه هسته‌ای، لیبی نه‌تنها از تحریم‌ها رهایی نیافت، بلکه در سال 2011 با مداخله نظامی ناتو مواجه شد و به فروپاشی کامل کشیده شد. 
 
این تجربه باعث شده که ایران هرگونه توافقی که به کنار گذاشتن کامل برنامه هسته‌ای منجر شود را به‌عنوان تهدیدی برای امنیت ملی خود تلقی کند. به همین دلیل، ایران بر حفظ حق غنی‌سازی در چارچوب پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای (NPT) تأکید دارد و هرگونه پیشنهاد مشابه مدل لیبی را رد می‌کند.
 
انگیزه‌های نتانیاهو و واکنش ایران 
 
با توجه به تفاوت‌های ذکر شده، مقایسه برنامه هسته‌ای ایران با لیبی از اساس نادرست است. لیبی یک برنامه هسته‌ای محدود و وابسته داشت که به‌راحتی قابل برچیدن بود، در حالی که ایران یک صنعت هسته‌ای پیشرفته و خودکفا ایجاد کرده است. این تفاوت‌ها نشان می‌دهد که هدف نتانیاهو از طرح این مقایسه، بیشتر سیاسی و روانی است تا مبتنی بر واقعیت‌های فنی. او با این چارچوب‌سازی سعی دارد ایران را در موقعیتی مشابه لیبی قرار دهد، اما واقعیت این است که ایران نه از نظر توان علمی و نه از نظر راهبرد سیاسی، شباهتی به لیبی ندارد.
 
انگیزه نتانیاهو از این چارچوب‌سازی را می‌توان در نگرانی اسرائیل از قدرت منطقه‌ای ایران جست‌وجو کرد. اسرائیل، که خود دارای زرادخانه هسته‌ای اعلام‌ نشده است، برنامه هسته‌ای ایران را تهدیدی استراتژیک می‌بیند. نتانیاهو با طرح مدل لیبی، تلاش می‌کند هرگونه توافق احتمالی را از ابتدا به‌عنوان یک شکست برای ایران و یک پیروزی برای اسرائیل جلوه دهد. این رویکرد همچنین می‌تواند فشار بر آمریکا را برای اتخاذ موضعی سخت‌تر علیه ایران افزایش دهد.
 
در مقابل، ایران با تأکید بر مذاکرات غیرمستقیم از طریق عمان و رد هرگونه مذاکره مستقیم با آمریکا، نشان داده که قصد ندارد تحت فشار چنین چارچوب‌ سازی‌هایی قرار گیرد. پاسخ صریح عباس عراقچی به اظهارات ترامپ و تأکید بر تداوم کانال عمان، بیانگر این است که ایران نه‌تنها از مواضع خود عقب‌نشینی نمی‌کند، بلکه به‌دنبال حفظ ابتکار عمل در این فرآیند است.

 

حسن روحانی: مذاکرات مستقیم برجام را ممکن کرد

حسن روحانی: مذاکرات مستقیم برجام را ممکن کرد

 

 حسن روحانی، رئیس دولت‌های یازدهم و دوازدهم طی سخنانی درباره برجام و مذاکرات بین ایران و آمریکا نکاتی را گفت.

 
او گفت: در شرایط فعلی، همه ما باید تلاش کنیم و حرف واحد در برابر دشمنان داشته باشیم. هرچه فاصله‌ها را کمتر و وحدت و انسجام ملی را بیشتر کنیم، می‌توانیم در مذاکرات هم موفق باشیم و نگذاریم نتانیاهو به نتیجه برسد.باید کاری کنیم که در منطقه و کشور ما صلح باشد و بتوانیم آن را ادامه دهیم.
 
هفتمین رئیس‌جمهوری ایران درخصوص مذاکرات منتهی به برجام نیز گفت: اگر بنا بود مذاکرات برجام غیرمستقیم باشد، نه در دو سال، که در ۲۰ سال هم به توافق نمی‌رسیدیم. 
 
روحانی ادامه داد: امیدواریم با تلاش‌های دولت محترم چهاردهم و رهنمود‌های مقام معظم رهبری، به نتیجه برسیم و سایه جنگ را از سر کشور دور کنیم؛ در مذاکرات نیز موفق شویم. موضوع تحریم اقتصادی، برای منطقه و کشور ما مهم است.مذاکرات غیرمستقیم، شیوه مذاکراتی مورد پذیرش ایران
موضوع مذاکره ایران و آمریکا با موافقت ایران با مذاکره غیرمستقیم چند روزی است که بار دیگر به صدر اخبار کشور برگشته است. محمد جواد ظریف، معاون راهبردی سابق دولت و وزیرخارجه پیشین امروز -19 فروردین- در حساب شخصی خود در شبکه ایکس به خبر مذاکرات غیرمستقیم میان ایران و آمریکا واکنش نشان داد.
 
او در این توئیت نوشت: هیئت ایرانی، به رهبری وزیر خارجه، پیش از این توانایی و عزم خود را برای رسیدن به توافقات سودمند متقابل ثابت کرده است. اگر تیم آمریکایی بتواند همان ویژگی‌ها را از خود نشان دهد، رسیدن به توافقی که آینده‌ای بهتر را رقم بزند، در دسترس خواهد بود. توپ در زمین آمریکا است.

 

صفحه قبل 1 صفحه بعد